Hatice Kübra Tongar Doğum Yaptı

15 Kasım 1984 yılında İstanbul'da dünyaya gelen Hatice Kübra Tongar evli 3 çocuk annesidir. Son dönemin çocuk psikolojisi konusunda birçok eseri yayınlanan Hatice Kübra Tongar internet sitesi sayesinde çocuk gelişimi ile ilgili bilgileri annelerle paylaşmıştır. Ayrıca Instagram hesabından da birçok takipçiye sahip olan Hatice Kübra Tongar bilgilerini bu hesabında da sık sık paylaşmaktadır.

Eğitimi

Hatice Kübra Tongar Ortaokul eğitimini İmam Hatip Lisesi'nde tamamlayarak, lise eğitimini Açık Öğretim lisesinde tamamlamıştır. Daha sonra Anadolu Üniversitesi Sosyoloji bölümünü bitirdikten sonra psikoloji alanında yüksek lisans yapmıştır. Arel Üniversiteside yüksek lisansını tamamlayan Hatice Kübra Tongar bu alanda kendini geliştirmeye adamıştır. Hatice Kübra Tongar birçok önemli çocuk gelişim uzmanından eğitimler alarak kendi geliştirmiştir. Özellikle sosyal medyada çok aktif olan Hatice Kübra Tongar anne çocuk ilişkisine yönelik birçok eser vererek binlerce ailenin evine konuk olmuştur.

Eserleri

Onlarca eseri bulunan Hatice Kübra Tongar’ın son zamanların en çok bilinen kitapları; Bağırmayan Anneler, Fıtrat Pedagojisi, Bağırmayan Çocuklar, Peygamberlerin Çocuk Eğitimi Metotları, Korkutarak Değil Sevdirerek Din Eğitimi, Kardeş Kardeş Geçinen Çocuklar Yetiştirmek, İlk 12 Ayda Bebeğin Gelişimi Beslenmesi Oyunları, 1- 5 Yaş Çocuğun Gelişimi Beslenmesi Oyunları, Başımın Üstünde Yerin Var, Çocuk Eğitiminde 100 Mucize Çözüm, Anadolu Ekolüyle Gebelik Ve Annelik, Çocuklarımıza Yetişmeye, İletişim Bağlanma Günlüğü daha çok anneleri yönelik kitaplarken bir çok kitap da yine Hatice Kübra Tongar tarafından çocuklara yönelik olarak kaleme alınmıştır.

Anneniz Size Bağırıp Döver Miydi?

Benim küçüklüğümde çocukları dövmek, hakaret etmek, bağırmak ‘normal’ kabul edilen bir ebeveynlik davranışıydı. Aileler çocuklarına bu davranışlarda bulunduklarında, şimdinin annelerinin yaşadığı pişmanlık, vicdan azabı ya da hatayı telafi etmek gibi duygular yaşamazlardı. Çünkü o dönem ‘kızını dövmeyen dizini döver’, ‘dayak cennetten çıkmadır’ dönemiydi. Öyle öğrenmişlerdi. Çocuk hata yaptığında ceza verilmeliydi, hatta ceza ne kadar büyük olursa o kadar iyiydi. Mesela çocuğu dövmek demek, ‘bak bu davranışın çok yanlış, o kadar ki seni dövüyorum, canını yakıyorum ki bir daha yapmayasın’ demekti.
İşin ironik kısmı, geçmişe dönüp baktığımızda annelerin ya da babaların bizleri dövdüğü, bağırıp çağırdığı, aşağılanmış hissettirdiği anları gözlerimiz dolarak hatırlıyor olmamıza rağmen, neden yaptıklarını –yani vermek istedikleri dersi- hatırlamıyor olmamız. Eminim sizler de belli şeyler hissediyorsunuzdur: Ebeveynin vermek istediği ders unutuldu gitti. Geriye sadece yenilen dayakların ve işitilen azarların soğuk anıları kaldı.
İşte bu kitap tam da bunun için yazıldı. Evlatlarımız yıllar sonra geriye dönüp baktıklarında yanaklarına atılmış bir tokadın soğukluğundan çok, yüreklerine dokunan bir annenin sıcaklığını hissetsinler diye…

O zaman gelin hep birlikte; Niyet Ettik Niyet Eyledik Bağırmayan Anneliğe…