Kendi Mutluluğundan Başka Hedefi Olmayan Insan Kötüdür

Kötünün sözlük anlamı; istenilen ve beğenilen nitelikte olmayan, hoşa gitmeyen, fena, iyi karşıtı, zararlı, tehlikeli, korku ve endişe veren, kaba, kırıcı, kişi veya toplum üzerinde olumsuz etkileri olan. Tek cümle ile en iyi tanımlayan Lev Nikolayeviç Tolstoy’dur; “Kendi mutluluğundan başka hedefi olmayan insan kötüdür” diyerek.

Kötürüm sözlük anlamı ise; vücutça düşkünlük, yaşlılık ya da sakatlık dolayısıyla yürüyemeyen, iş göremez durumda olan. Kemalettin Tuğcu öykülerinin değişmez ebeveynleridir ayrıca kötürüm ana babalar. Öyle ya, bizim Kemalettin Tuğcu’larımız vardı hiç okumadığım, arkadaşlar özet çıkarırlarsa öğrendiğim.

Bu düşkünlüğe, erken yaşlanmaya, depresyon ve bunalıma, belki de delirmeye sebep olanlar hep kötüler, bile isteye kötülük yapanlardır. Kalıtsal özelliklerin de payı olmakla beraber, antidepresan kullanan ve mutsuz insanların sebebi aslında gerçekten destek alması gereken ancak kendini mükemmel ve sağlıklı sanan, oysaki binbir çeşit kişilik bozukluğu rahatsızlıklarından en az birkaç tanesini bünyesinde barındıranlar bu yıkımın gerçek müsebbibleridir. “Bu biraz delirmiş” dediğimiz herkesin iç dünyasında hassaslık ve derinlik, böyle diyenlerde ise sığlık ve küçük düşürerek üste çıkma sanrısı yatar. Sanırlar ama sanrı olarak durur orada. Kendilerine bir avuç küçük avuntu. Beni siz delirttiniz cümlesi, sadece güzel bir şarkı sözü değildir, ciddiyet içerir.

Sevdiğim bir köşe yazarının yazısında şu cümleleri okumuştum. Tahmin edersiniz yine Ayşen Şahin:
“Kimsenin pabucu asfaltı dövmüyor, sürüyor insanlar ayaklarını yürürken. Kendini bir yerden bir yere ittirerek bir günü daha tamamlamaya çalışıyor herkes. Dikkat çekmekten korkarcasına griler, siyahlar üzerlerinde, biz kimiz ki üzerimize güneş doğmuş gibi sarılara, pek korurmuş gibi yeşillere, göğe bakar gibi mavilere, tadını bilirmiş gibi şarabın rengine bürünelim? Kimseler görmesin sürünürken bizi, dikkat çekersek elbet anlaşılır boğazımızdaki yumru, biri nasılsın kardeşim dese sağanak olup akacak gözlerimizden. Biz iyi değiliz, hiçbirimiz.”

Sürüyor insanlar ayaklarını yürürken. Kötürüm gibi. Neden? Elbette kötüler yüzünden. Kendi mutluluğundan başka hedefi olmayan kötüler yüzünden. Arıyoruz o eski neşemizi, coşkumuzu, alım gücümüzü. Daha bir kenetlenmeliyiz bu zor günlerde birbirimize tüm iyi insanlar. Bunu yapabiliriz. Hayat varsa umut da vardır elbet. Baston kullanımına ve daha sonra yatalaklığa gidebilecek o yolda, silkinip kendimize gelme vaktidir artık. Ruh sağlığımızı tekrar kazanmak için her günümüzü mutluluk ve huzur içinde geçirmeye başlayalım önce. Bir zincir gibi olacak mutluluk; önce huzur, moral. Sevdiklerimizle cıvıl cıvıl buluşalım atıp üzerimizden grileri, siyahları, rengarenk giysilerimizle çıkalım mutluluk turuna her şeye ve herkese inat. Bir adım sonrası yavaş yavaş tüm kaybettiklerimizi teker teker geri kazanmak olacaktır.

Bir kahkaha patlatalım en afilisinden, kulaktan kulağa oyunu gibi yayılsın, yankılansın şen şakrak gülüşlerimiz. Umut varsa bu mümkün. Hepimiz mutluluk saçalım artık. Varsın deli desinler, sebep belki de faizdir. Yok yok değildir. Çünkü faiz sebep enflasyon sonuç değildir. Kötüler sebep, kötürümlük sonuçtur. Olmamalı, kabul etmemeliyiz. Pembeler, kırmızılar, sarılar, maviler, turuncular bürünelim de, şöyle bir arz-ı endam edelim artık. İyilerin aşkına…