Cömertlik Ile Ilgili Kısa Hikayeler 6. Sınıf

Cömertlik Konulu Hikaye Yazınız.

Bu yıl korona virüs olduğu için zor günler geçiriyorduk. Babam  servis şoförü olduğu için geçimimizi ondan sağlıyorduk. Okul korona virüsten dolayı fazla açılmadığı için babam da çalışmaya gidemiyordu. Çünkü öğrenciler ve öğretmenler de eğitime evden uzaktan eğitim şeklinde devam ediyordu. Ne kiramızı ödeyebiliyor, ne doğalgaz, elektrik ve su faturasını ödeyebiliyordu babam. Beş kardeş olduğumuz için temel ihtiyaçlarımız da tam anlamı ile karşılanamıyordu. Annem elinden geldiği kadar bizim için her türlü fedakarlığı yapıyordu , çocuklarına çok iyi bakıyordu ama yine sıkıntılar yaşamaya başlamıştık.

 Evde duygusal ve üzücü bir hava hakimdi. Benim kara gözlü , aslan babam evlatları için kara kara düşünüyor ve başka bir iş bulmak için çare arıyordu. Bir zaman böyle geçti ve elbette borçlar daha da katlandı. Zor zamanla geçiriyorduk ailece, milletçe, dünyaca. Virüsün bir türlü son bulduğu da yoktu. Yine bir akşam vakti ailece oturuyor , çay içiyorduk. Çayın yanında yiyecek bir bisküvimiz bile yoktu. Çok özlemiştik abur cuburu. Ama bu isteklerimizi babamıza belli etmiyorduk kardeşlerimle. 

Yine bir gün otururken bir akşam aniden kapı çalındı . Gelen karşı komşumuz doktor Aydın Talip Bey'di. Elinde bir sürü erzak vardı. Poşetlerde salam, sucuk, tavuk etleri, kırmızı etler, peynir, süt, zeytin, her türlü temizlik eşyası vb. evimizdeydi. Neye uğradığımızı şaşırmıştık. Meğer ki Talip Amca babamın işten çıktığını biliyor ve bunun için de bir çözüm yolu arıyormuş. Mahallece halece birlik olup aralarında para toplayıp bize yardım ettiler. Talip Amca kendi cebinden babamın eline zorla bir tomar para sıkıştırdı. 

 Cömertlik İle İlgili Hikaye Yazınız.

Biz sekiz kişilik  bir aileyiz. Ailem annem, babam , abim, ablam ve kardeşlerimden oluşuyor.  Yaşadığımız şehir Trabzon. Evde altı çocuğun olması haliyle anne ve babamı da çok yoruyor.  Ablam Leyla bu yıl üniversite sınavına girecek ve bunun için de çok ders çalışıyor. Abim ise Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi üçüncü sınıf öğrencisi. Ben henüz on bir yaşındayım, diğerleri de benden küçük kardeşlerim.   Babam  ise ayakkabı tamircisi. Annem de arada zaman bulduğu zaman gündelik işlere gidiyor.

 Bir yandan gündelik işlere giderken bir yandan da altı çocuğa bakıyor ve bence bu dünyanın en büyük sorumluluğu ve en büyük fedakarlığı.  Yine her zaman ki gibi sabah erkenden kalktık. Herkes kahvaltısını yapıp işe koyuldu.  Diğer kardeşlerim  de okula gittiği için annem bugün de bir iş bulduğunu ve orada çalışacağını söyledi. Annem evden çıkar çıkmaz on dakika sonra bir telefon geldi. Telefonda sağlık görevlisi konuşuyordu. Annem karşıdan karşıya geçmeye çalışırken  arabayı iyi kullanamayan biri  anneme çarpmıştı. O gün babama da haber verildi.

 Hepimiz hemen koşarak hastaneye koştuk.  Ağlamaktan gözlerimiz şişmişti. Ya anneme bir şey olursa. Ya annem tekrar hayata dönmezse. Ne yapardık? Kim severdi bizi, kim okşardı başımızı ve kim annem gibi güzel kokabilirdi ki? İşte tüm bu düşünceler içimi kemiriyordu. Babam hastanenin bir köşesinde sessizce oturup gelecek mucize haberi bekliyordu. Biraz sonra doktor geldi ve annemle ilgili haberi babama verdi.  Çok şükür ki anneme bir şey olmamıştı ama uzun bir süre fazla çalışmaması gerektiğini söyledi. 

Biraz yatarak geçirecekti günleri. Ev işlerini bir süre ablam yapsa da onun da sınavı olduğu için, okulu olduğu için bize fazla zaman ayıramıyordu.  Annem çalışmadığı için dolayısı ile para da kazanamıyordu. Babamın işleri ise bu ara seyrekleşmişti.  Maddi olarak çok zor günler  başlamıştı. Sürekli gelen faturalar, çocukların istekleri, ihtiyaçları annemi ve babamı çok yoruyordu. Çok üzülüyorlardı bu durumlarına.

 Akşam olmuştu. Bir telefon çaldı ve telefonda konuşan babamın çocukluk arkadaşı Halit Bey&#;di. Halit Bey annemin başına gelenleri duymuş ve olanlara çok üzüldüğünü yarın akşam bize gelmek istediğini söylemişti. Babam da tabi ki bura senin evin istediğin zaman gelebilirsin kardeşim dedi. Ertesi akşam Halit Amca ve eşi Asuman Hanım bize geldiler. Asuman Hanım annemin elinden tutarak onu yürütmeye çalıştı. Ona moral verdi. Çeşit çeşit yemekler yapıp getirmişti bize.

 Halit Bey de babama bir sürpriz yapmıştı. Kendi iş yerinde babama iş vermek istiyor ve bizi bu zor günlerden kurtarmak istiyordu. Ablama da aylık burs bağlayacağını söylemişti. Babam tüm bunların fazla olduğunu söylese de Halit Amca insan olan herkes bunu yapmalı diyordu. Eşi de kendisi de çok cömert ve nazik kimselerdi.

  Halit Amca bize cömertlik ile ilgili şu sözün çok önemli olduğunu da söylemişti: &#; Cömertlik olmayınca malın, vefa olmayınca arkadaşlığın önemi yoktur " dedi. Onun için de  ailem için elinden gelen her türlü imkanı sağladı. Bizlere rengarenk güzel kıyafetler aldılar, yiyecekler aldılar. Eşi de annem iyileşene kadar anneme bakıcı bir kadın tuttu ve annem tez zamanda ayağa kalktı. Tüm bunlar iyi olan Halit Amca ve eşi olan güzel kalpli, Asuman Teyze sayesinde gerçekleşmişti. Ne güzel cömert insanlarla olmak ve cömert insanların zor zamanında arkanda dağ gibi durması. İyi ki varsınız Halit Amca iyi ki