Ezel Dizisi Ramiz Dayı Sözleri
Dayıdan En Ağır Racon Sözler
Ramiz Dayı Sözleri
"Düşmanı affetmek kolay, zor olan dostu affetmektir."
- Ramiz Dayı
"Oysa herkes öldürür sevdiğini..."
- Ramiz Dayı
Ve son sözü hep alın yazısı söyler.
Sevgiden kör olmaktır hep kaçtığın şeye, eninde sonunda yakalanmaktır sadakat.
"Kaderimiz olan aşka değil de, aşkıyla kaderimizi değiştirene içelim!"
- Ramiz Dayı
Sen hain değilsin. Sen sahibine aşırı sadıksın.
"Oyunun sonunda her yol, ayrı bir sondur."
- Ramiz Dayı
Silemiyorsan karalayacaksın.
Bazen hayat seni öyle zorlarki yolun başında kimdin unutursun.
"Değişmek zordur ama bazen aynı adam olmak daha da zordur."
- Ramiz Dayı
Artık kaybedecek hiçbir şeyinin kalmaması, özgürlük olsa gerek.
"Dön bak arkana yeğen. Gitmez" dediğin kaç kişi yanında?"
- Ramiz Dayı
Hesap görmek, hesap etmekten zordur yeğenim.
"Ne umutlar fısıldarsa fısıldasın sana hayat, çeker gider sadık kalmaz sonunda."
- Ramiz Dayı
Herkesin bir geçmişi vardır, bir de geçmemişi.
Sadakat sır saklamak mıdır? Sessiz kalmak mıdır? Kıyametin kopacağını bile bile.
"Sen kendin için yalvarırsın, ben sevdiklerim için."
- Ramiz Dayı
"Sadakat sır saklamak mıdır? Sessiz kalmak mıdır? Kıyametin kopacağını bile bile."
- Ramiz Dayı
Ramiz Karaeski Racon Sözleri
Sadakat ya birine doğru koşmaktır, ya birinden kaçmaktır sadakat erdem değildir aslında.
Doğruluğun şaşmaz eli bize sunuyor, içine zehir döktüğümüz kupayı.
Ama kötülük öyle mi? Hep yanı başındadır insanın.
Bir şey olmuyorsa ya daha iyisi olacağı için, ya da gerçekten de olmaması gerektiği için olmuyordur.
Sadakat sevdiğinin kalbini tutup avucunda tutmaktır. Sadakat gerektiğinde o yüreği fırlatıp yere atmaktır.
Ne umutlar fısıldarsa fısıldasın, sana hayat çeker gider sadık kalmaz sonunda.
Aşk mı kaderi kovalar kader mi aşkı? Daha kimseler çözemedi bu bilmeceyi.
Uykun gelmiyor diye gözlerini suçlama, Belkide o beklediğin uyku değildir.
Bir ihtimal daha var. O da ölmek mi dersin? Söyle canım! Ne dersin?
Küfür şeytana mahsustur, tövbe insana! Aşk kadına yakışır, sevmek adama.
Sırtını duvara dayayan mı köşeye sıkışmıştır? Yoksa arkasına dikkat etmeyen mi kardeş?
Kendi kendimize verdiğimiz sözü tutmak en çabuk unuttuğumuz şeydir; ne yapsak!
Savaşırken göremezsin bazı savaşları kazanamazsın artık durmalı ve geri çekilmelisin.
Aileden biri ayrıldığında, yüzünü unutsam da, sesi kalır seninle. Yine devam eder seninle konuşmaya.
Küfür şeytana mahsustur, tövbe insana! Aşk kadına yakışır, sevmek adama.
Paran varsa insanlar seni tanır yeğen ama paran yoksa sen insanları tanırsın.
Bir şey olmuyorsa; ya daha iyisi olacağı için ya da gerçekten de olmaması gerektiği için olmuyordur.
Herkesin kimseye anlatamadığı gizli bir sırrı, herkesin kimseye gösteremediği gizli bir yüzü vardır.
Erkek aldatıldığında ihanete uğrar. Kadın aldatıldığında tercih edilmediğini anlar.
Silahı kullanacaksın ama sen tutmayacaksın!
Aşk mı intikam mı, mahkum mu, cellat mı… hep ikisinden birini seçmen istendi… Ama hep bir üçüncü şık var… O da ateşe atlamak…
Hiçbir zaman öpüşecek birini aramadık, bizim içi ölsün de demedik. Hani biraz sevse üstünü biz tamamlardık.
Tuncel Kurtiz Unutulmaz Sözler
Hesap görmek, hesap etmekten zordur yeğenim.
Artık durmalı ve geri çekilmelisin!
Dünyayı değiştirmek için yola çıktık olmadı, değiştiremedik dünyayı… He, ama dünyada bizi değiştirmedi…
Ben her şeyi olan ve kaybedeceği hiçbir şey olmayan insanım.
Aileden biri bıraktığında seni ya da sen bıraktığında aileni, karanlıkta hala çağırırsınız birbirinizi.
Sırtını duvara dayayan mı köşeye sıkışmıştır? Yoksa arkasına dikkat etmeyen mi kardeş?
Aileden biri ayrıldığında, yüzünü unutsan da, sesi kalır seninle. Yine de devam eder seninle konuşmaya.
Aynı sofradan yemek yemişti dostlar… Masada karnı doyan kalktı ve düşman oldu dostuna.
Mademki; bu dünya bile yok olacak bir gün, sevginin bitmesine insan neden üzülsün?
Aynada kendine tahammül edemeyen adam yalnızdır.
Ne kadar değişirsen değiş, Nerede mutlu olduysan hep oraya çevirirsin kafanı.
Gecenin bir yarısı sorgun bitti diyip açarlarsa kapını aslında niye açtıklarını da bilirsin evlat.
Rüya gerçeğe ne kadar yakın olursa, uyandıktan sonra duyulan acı da o kadar büyük olur.
Ara sıra kenara çekilip seyretmek lazım yeğen… Bakmak lazım kimde ne kadarız ve kim bizde ne kadar…
Düşman kör nişancıdır da dost bilir nereden vuracağını.
Bazen yaşamak için öldürmek zorundasın. Bazen yaşamak için içindeki sevgi seni öldürmeden sen onu öldürmek zorundasın.
Değişmek zordur yeğenim ama bazen… Aynı adam olmak daha zordur… Hayat öyle yüklenir ki üstüne durduğun yerde çatır çatır çatırdarsın.
Sömürü ve işgal var ise ya istiklal ya ölüm diyen de vardır.
Geçmişe dönmek başka, geçmişi silmek başka. Bir kere aktı mı zamanın içinden suyun yolu değişmez.
Sana ne öğrettim kızım! Ailene güven, başkasına değil.
Seni ölüme götürse de, Doğrudan asla şaşmayacaksın.
Çünkü affetmek, unutmak demek! Öncesini hatırladıkça sonrasını unutmak istersin.
Unutma insan paranın sahtesini yapar, parada insanın.
Kiminle güldüğünü belki unutabilirsin, ama kiminle ağladığını asla !
Çırpınma boşuna yeğen! O hançer bir kere saplanınca, çıkarmaya kalktıkça iyice kalbine gömersin.
Geçmişe sorular soran kendi sesinin yankısını gerçek sanır. Çünkü bir hata, gözden kaçan bir söz; her şeyi kaybetmektir.
Aileden biri bıraktığında seni ya da sen bıraktığında aileni, karanlıkta hala çağırırsınız birbirinizi.
Bu gün bi köprünün tam ortasında durdum, aşağıda alevler, arkamda melek, önümde şeytan, ikisi de aynı soruyu sordu… Kimsin sen, kimin tarafındasın…
Bazen hayat seni öyle zorlar ki yolun başında kimdin unutursun.
Hayatın kuralı bu; ne kadar uzağa gidersen git, başladığın yere dönersin sonunda.
Bir kere ihanete uğradın mı, anılar sana bataklık olur yeğen. Hatırladıkça çekerler seni içeri. Hatırladıkça affetmek istersin yeğen.
Küfür şeytana mahsustur, tövbe insana! Aşk kadına yakışır, sevmek adama.
Sevilmeyi hak etmediğini düşünen herkes yalnızdır. Sevmekten korkanın kaderi ise yalnız kalmak değil, nefret ettikleriyle baş başa kalmaktır sonunda.
İyi niyetli kurbağa akrebe yardım eder. Akıntının ortasında kurbağa sırtında korkunç bir acı hisseder… İkisi de akıntının içine doğru sürüklenirken kurbağa sorar akrebe: “Niye yaptın akrep kardeş? Bak şimdi ikimiz de öleceğiz.” Akrep döner ve şöyle der: “napayım benim huyum bu.”
Geçmişe takılıp kalmak ne demek çok iyi bilirim. Artık orda olmayanı aramak ne demek cidden çok iyi bilirim.
Gerçek niyetini kimse bilmeyecek. Kaderin sırrındır kaderini kimseyle paylaşmayacaksın..
Eğer birisi seni aldatmışsa, bu onun suçudur. Eğer o kişi seni pek çok kere aldatmışsa bu senin suçundur.
Geçmişe dönmek başka, geçmişi silmek başka.
Uzun ve zorlu bir kıştan sonra güneşin kendisini iyiden iyiye hissettirmeye başladığı bu tatil gününde "siyaset"ten söz etmeyelim. Nasıl olsa önümüzdeki ayları referandum ve arkasından gelecek seçimle geçireceğiz. "Siyaset" konuşacak çok vaktimiz olacak yani…
Bugün, gazetelerde ve internette "Ezel''in Ramiz Dayı''sından unutulmaz sözler" başlığı altında geniş yer tutan aforizmalar ya da serbest bir çeviriyle "hikmetli sözler" hakkında konuşalım.
Ramiz Dayı''nın kendisine pek çok hayran bulan özlü sözlerinin sarf edildiği Ezel adlı televizyon dizisinin hikayesine hiç mi hiç hakim değilim. Bugüne kadar dizinin bir iki bölümünü –o da çok kısa sürelerde- ancak izleyebildim. Bu kısa süreli seyirlerden çıkardığım ana fikir, bu dizinin de yine "kabadayılar" arasında geçen bir hikâyeye dayandığı yönünde. Dolayısıyla, bundan sonra söyleyeceklerimin dizinin Ramiz Dayı''nın "unutulmaz sözleri" dışında kalan özellik ve nitelikleriyle ilgisi olmadığını peşinen söylemiş olayım.
Dizideki Ramiz Dayı karakterini –biliyorsunuz- Tuncel Kurtiz canlandırıyor. Bu büyük oyuncumuzu tanıtmaya gerek yok herhalde. Ben de birçok izleyicisi gibi, kendisini -"Umut"tan başlayarak- beyaz perdede ne zaman görmüşsem, yeteneği ve donanımından dolayı büyük bir beğeni ve zevkle seyretmişimdir. Kurtiz''i sahnede izleyemedim. (Yoksa 70''li yılların başında Ankara Sanat Tiyatrosi''nda izlemiş miydim?) Onu özellikle de, Peter Brook tarafından sahneye konan ve 4 yıl dünyayı dolaşan, Hint destanı Mahabharata''da izlemek isterdim. (3 saatlik bir DVD''sinin olduğunu yeni öğrendim.)
Tuncel Kurtiz hakkında bu iki satırı yazmamın nedenini de açıklayayım da, derdim yanlış anlaşılmasın:: Benim herkesin dilinde dolaşan "unutulmaz sözler"e ilişkin söyleyeceklerim Tuncel Kurtiz''e yönelik değil; ben Ezel''deki Ramiz Dayı''ya seslenmek istiyorum…
Tuncel Kurtiz''e ancak şu kadarını söyleyebilirim: Bunca yıllık şanlı bir oyunculuk tarihinden sonra, sonuç olarak bir "kabadayı"nın ağzından dökülen "unutulmaz sözler" ile anılır hale gelmek doğru bir seçim midir?
Biliyoruz ki, "özlü sözler" ya da "aforizmalar" ya da "hikmetli sözler" etmek eski Yunan''dan beri karşılaştığımız bir ifade tarzı. Bu çerçevede antolojiler bulabileceğimiz gibi –kısa yoldan- internette gezilince de bunların yüzlerce-binlercesini karşınızda bulmak mümkün. Bir de tabii, bu "sözler"i yazarların-düşünürlerin eserlerinden çekip-alıp-kullanmak var.
"Aforizmalar" ile yetinerek konuşup-düşünmek, tek başına, gerçekten düşünüp-konuşmanın yerine geçer mi? Bana sorarsanız, "geçmez" derim. Çünkü her şeyden önce, sizi etkileyen bir aforizmalar, aslında, bu lafı eden kişinin uzun yıllar boyunca düşünüp-taşınması sonucunda sarf ettiği (ve "sloganlaşmaya" yatkın) sözlerdir. Dolayısıyla, bir "aforizma"dan etkilenmek, büyük ölçüde hazıra konmaktır!
Türkiye''de Ezel (duyduğuma göre, "Kurtlar Vadisi" de bu alanda iddialıymış; hatta bu iki dizinin "aforizmaları" arasında bir yarış da varmış!) dolayımı ile baş gösteren "aforizma düşkünlüğü"nün asıl nedeni nedir acaba? Asıl neden, biraz önce sözünü ettiğim zahmetli, emek isteyen düşünüp-konuşma alışkanlığının olmaması yüzünden, günü "aforizmalar" ile geçirmeyi tercih etmek olmasın… Eğer öyle ise, bir toplumun "aforizmalar" ile idare etmesinin yararsız, belki de zararlı bir seçim olduğunu söyleyebiliriz herhalde.
Ramiz Dayı''nın "unutulmaz sözleri"ne gelince:
Bu sözlerin önemli ölçüde Shakespeare ve Hayyam''ın eserlerinden alıntılandığı söyleniyor. Olabilir, Ramiz Dayı''nın ağzından duyduğumuz sözler bir biçimde bu kaynaklardan besleniyor olabilir. Ama tabii ki, bu sözlerin asıl metinlerde taşıdığı anlamdan koparılarak kullanılması söz konusudur. Aynı sözlerin farklı bağlamlarda kullanılmasının ortaya çok farklı sonuçlar çıkarabileceğini de unutmayalım.
Ancak Ramiz Dayı''nın öyle "sözleri" var ki, bu sözlerin sarf edilmesi – Shakespeare ya da Hayyam''ın söyleyip söylemediği önemli değil- "üçüncü sayfa" haberlerinde her gün sonuç olarak "kabadayılık kültürü"nün eseri olan onlarca cinayetle karşılaşan bir topluma yapılan bir kötülüktür.
Birkaç örnekle devam etsek daha açıklayıcı olacak:
Ramiz Dayı: "Bir şey yapmadan önce eğer yaparsan sana ne yapacağımı bir düşün önce."
Görüyorsunuz; Ezel''in izleyicileri arasında öne çıkarılan bu söz gerçek anlamda bir "hikmet" barındırmaktan çok uzak, biraz önce sözünü ettiğim "kültür" dünyasına ait boş bir laftır.
Ramiz Dayı: "Yemin etmeden bir daha düşün, çünkü sadakatle başlayan her şey ihanetle biter."
Ne münasebet! Bu akıl yürütme de nereden çıktı şimdi?
Ramiz Dayı: "Portakalı soymadan içinin iyi olmadığını anlayamazsın."
Yanlış; eğer durum böyle olsa idi, manavlar ile sebze halindeki kabzımallar arasında her gün niza çıkardı!
Ramiz Dayı: "Bazen yaşamak için öldürmek zorundasın. Bazen yaşamak için içindeki sevgi seni öldürmeden sen onu öldürmek zorundasın."
Anlaşılması-çözülmesi zor bir "hikmetli söz" gibi durmasına rağmen –bana inanın!- bu da boş bir laf!
Ramiz Dayı: "Yani diyeceğim o ki şimdi sen güçlüsün, gençsin, vurup bana beni yere yıkarsın, dua et ki o iş orada bitsin. Çünkü iş orada bitmezse vurup beni yıkamazsan yere boyuna posuna gelmişine geçmişine bakmam bu işi ben başlattım bitirmeden bırakmam. Bitirmeden bırakmam."
Duyanları (hele de Kurtiz''in sesinden) mutlaka heyecanlandıran bir söz daha.. Ama burada da araya girip şu "naif" soruyu soramaz mıyız: "Neler oluyor, bu biri genç diğeri yaşlı iki kişi birbirlerinin ''gelmişine geçmişine'' bakmadan birbirlerini niçin ''bitirmeye'' çalışıyor?"
Ramiz Dayı''nın şu –belki de- en özlü sözlerini de aktaralım da tamam olsun:
"Kimi gençken öldürür sevdiğini / Kimi yaşlıyken / Şehvetli ellerle boğan kimi / Kimi altından ellerle / Merhametli kişi bıçak kullanır/ Çünkü bıçakla ölen çabuk soğur…"
Bu sözleri, genç kızların "sevgilerine karşılık bulamayan" delikanlılar tarafından sokaklarda bıçaklanarak öldürüldüğü bir ülkede bunlar "hikmetten nasibini almamış sözler" olarak nitelemek yanlış mıdır?
Ama ne yaparsınız ki, dünyaya muhafazakarlık penceresinden bakmayı seçen bir gazetemiz bile, bu sözleri "Ezel''in Ramiz Dayı''sından unutulmaz sözler" başlığı altında verebiliyor…
Allah akıl fikir versin…