Bitkilerin Canı Acır Mı

Bitki yıllar bizim karı başladı manastırlara gitmää. Moldovada çok manastır var, ama, ona onnar hepsi etmärmiş sansın, da o etişti taa Odesa manastırlarına da. Orada taa büük popazlar varmış, nekadar Moldovada. Sanmayın, ani moldovan arhimandritlerin duaları taa yufka, ama Odesadakıların heptän dä kaaviymiş. Bizimkilär becerärsä insandan şeytannarı kuumaa, onnarın kuvetleri iki kat taa büükmüş, onnar becerärmişlär insana hem sokmaa şeytannarı, hem çıkarmaa.

Açan ilk sefer Odesaya gitti bizimkisi da sora evä geldi, deer:

‒ Aman, ba Kolçu, sän görsän, nesoy ayozluklar var o manastırda! Tutêrsın mı aklında, gittiydik seninnän Moldovada Aldaneştskiy rayonda bir manastıra? Da orada vardı beşüz ayozun moşçileri. Te bırda e iki kat zeedä, bin olacektır. Kimin sade yok. İlya Muromeţin tırnaa, boba Aganın süt dişi, ayoz Yapraksiyanın sol ayaandakı küçük parmaanın bir parçacıı hem taa pek çok kişinin moşçileri. Orada var nicä satın almaa Hristosun stavroza kakıldıı enserlerin haliz kopiyalarını, birebir. Onun haliz enserleri dä var, batüşkaya baaşlamış onnarı İerusalimdän bir büük popaz. Hepsi dokuzu da durêrlar manastırda altarda, siireenä çıkarêrlar onnarı. Sän ne, ölä büük bir ayozluk. Herbir mındar aazlıya vermeerlär onnarı öpmää, soracıım olmasın ani kopiyalarını yapaceklar da sataceklar insana, nicä halizini. Ama biz öptük Marinkaylan, saa olsun batüşka arhimandrit, çıkardı o sandıcaa bizä altardan. Ama şindi ne söleyecäm sana, sän taa ii otur, zerä düşecän.

Yok ne yapmaa, bän oturdum, bu momentlerdä taa ii karıya karşı koymamaa. Okadar cannı, okadar bütün ürektän annadêr, ani gözlerindän kıvılcınnar fırlêêr.

‒ Bitki gün, evä gelmää deyni, batüşka kelyasından getirdi en büük ayozluu. ‒ Da sustu. Bän açık aazlan ona bakêrım aşaadan yukarı, o da kaldırdı bir elini yukarı da bakêr tavana. Bän dä baktım tavana: şılaan dolayında sade birkaç sinek gördüm, hem onnarın tükürüklerini tavan aazında. Bitki-bitkiyä sözün devamı da geldi. ‒ Arhangel Mihailın kanadından bir tüü!

‒ Gina, durma şılaan altında, ‒ dedim, ‒ ölä dä gün kafana urmuş. Otur!

‒ Sän seslä burayı, ba! ‒ Ne zaman benim lafım geçmiş evdä, dä şindi geçsin?! ‒ Te bukadar bir tüü, ‒ Gina yaydı ellerini elli santimä, ‒ bim-biyaz. Hepsimiz öptük onu, sora batüşka o tüülän urdu omuzlarımıza, üç kerä saaya, üç kerä dä sola.

‒ Olur mu arhangeldä tüü olsun, mari? ‒ etiştiräbildim lafımı sokmaa, o soluk alırkan.

‒ Bän dä ilkin inanmadım, senin gibi, şindi küçük tüü olaydı, deyeceydim, ani kaaz tüüyü, ama ölä uzun biyaz tüü yok dünnedä. On yıl geeri arhangel Mihail gelmiş o arhimandritin canını almaa. Taman açan o gelmiş, batüşka duadaymış. Arhangelin elindä kılıç, ama durmuş kapuda, aykırlayamêêr içerin eşiini. Neçin deyni duası kaavi batüşkanın. Bu dua eder, ani canı alınmasın. Bir gün geçer, arhangel hep kapuda, batüşka da dizçä dua eder. İki gün, genä gitmeer. Da taa üçüncü günü gitmiş, ama bir tüüyünü brakmış.

Bu laftan sora hayli vakıt geçti. Bir ay geeri Gina deer, hadi gidelim Odesaya. Sayılêr, bän dä göreyim o manastırı hem o kaavi dualı arhimandriti. Kayıl oldum, çünkü en çok meraklıydım görmää o arhangelin tüüyünü. Hem dä saalıım da pek islää diildi ozaman, aklımca dedim, yalvaracam, batüşka ursun o tüülän acır erlerimä. Ginaya ilaç olmuş, bekim, bana da olur.

Pindik avtobusa bir cumaa günü, ikimiz dä sevineriz, nicä uşaklar Paskelleyä. İndik Odesada, Gina herersini biler, angı avtobus, neredän geçer, bän sä ilk kerä gelerim, ölä büük bir kasaba, ölä gözäl. Onun için dä ayırı bir yazı lääzım yazayım. O gider ilerdä, bän dä ardından, açarak aazımı iki tarafa. Geldik o manastıra, belli, ani eski manastır. Duvarları kalın, balaban, portaları üüsek, portaların üstündän dä görüner klisenin kobeyleri, beşi dä yaldızlı, yalabıyêrlar güneştä. E, doyurdular bizi, erleştirdilär, neredä gecelemää. Slujba oldu, sora da yalvardık, batüşka çıkarsın o arhangelin tüüyünü. O da kıramadı bizi, nicä dä olsa Ginayı islää biler, onun duhovnıy bobası e. Dokundu o tüülän benim orama-burama, bän hiç sölämedään, o bilmiş, neremdä var dert. Bitkidä dä verdi bana bir boyalı yımırta.

‒ Bu yımırta ‒ Paskellä yımırtası, ‒ deer. ‒ Paskellä gecesi biz ayozlêêrız maasuz bir sepet boyalı yımırta, da onnar bir yıl dayanêrlar. Sora bütün yıl, öbür Paskelleyä kadar, baaşlêêrız paalı konuklara. Bu yımırtaların da büük kuvedi var. Paskellä günü, taa bişey imedään, ilkin bu yımırtayı i sora öbür imeeleri.

‒ Batüşka, bän dä var mı nicä o yımırtadan bir parçacık iyeyim? ‒ yalvarışlı sordu Gina.

‒ Yok, onnar sade adamnara deyni. Karı kulluu olmaz isin.

Bir ay pek oya geçti. Gündä birkaç kerä hep sayardım, kaç gün kalêr Paskelleyä. Ama şükür, geldi bu büük yortu. Sabaalen, slujbadan evä geldiynän, büük umutlan soydum da idim o yımırtayı. Kokusu biraz vardı, ama bän hızlı çiinedim da yuttum onu. Sora oturduk sofraya, herşey sırasınca, sıcak kaurma, süüş tauk, köftä, ölä salat, bölä salat, yımırta, paska, rakı, şarap, ne sade yok sofrada.

İdik-içtik, hepsi gözäl, geçirdik kumileri. Taman içeri girdik, yatacez dinnenmää, benim şkembemä sansın bir kılıç sapladılar. Büük bir kılıç, nicä arhangel Mihailın elindeki kılıç. Düş bän erä, kıvırılêrım, nicä yılan. Gina başladı dua okumaa, o sanmış, ani bana şeytan girdi. Acıdan baarêrım, inek gibi, e sora annadı, ani nesä oldu üreemä.

Bu sabaa geldim kendimä reanimaţiyada. Gina annatmış doktora, ne idim, ne içtim. Doktor hem güler, hem deer:

‒ Arhangel Mihail gelmişti sizi almaa, da vakıdında sizi getirmäydilär, alaceydı da. Öbür kerä bişey iyeceykän, edi kerä düşünün. Az gelärsä, etmiş kerä. ‒ Biraz taa notaţiya okuyup, braktı bizi.

Gina öptü yanaamı, sora da deer:

‒ Bu batüşkanın duaları okadar da kaavi diilmiş. Marinka deer, Greţiyada varmiş bir shimonah, te o halizdän ayozmuş. Hadi doorul, da yaza dooru Greţiyaya gidecez.