Kalbinin Sesini Dinle Sözleri

Youtube'da dinlemek için tıklayın.

 Oyunun son bölümüne geldiğimizde, bir ben Onur'un arabas&#x;na vuruyorum bir o benim arabama vuruyordu yar&#x;ş&#x; kazanmak için, çizgi gözüktüğü anda babam&#x;n sesi ile tüm dikkatimiz dağ&#x;ld&#x;. Arkam&#x; dönüp bakt&#x;ğ&#x;mda "Sürdüğünüz şu arabalar&#x;n haline bak&#x;n. Siz nas&#x;l şoförsünüz?" sözleriyle şaş&#x;r&#x;rken gözlerimi sürdüğümüz arabalara çevirdim. "Baba oyun bu?"

"Birbirinize vurarak m&#x; oynuyorsunuz?" Onur'un babama laf yetiştirme çabas&#x; boşuna bir çabayd&#x;. Az önceki sinirinden eser kalm&#x;şt&#x;. "Baba, bakma öyle biz iyi oyuncuyuz."

"Belli ne kadar iyi oyuncu oldunuz." Ekrandaki arabalar&#x; işaret ettiğinde Onur gözlerini devirken ben gülümseyerek oturduğum yerden kalkt&#x;m. "Doğru söylüyorsun baba anlaş&#x;lan pek de iyi oyuncular değiliz. Bize nas&#x;l oynanacağ&#x;n&#x; göstermeye ne dersin?" konsolu eline uzatt&#x;ğ&#x;mda itiraz etmeden elimden al&#x;rken "Ne yapacağ&#x;m bununla?"

"Abla babam oynayamaz." Onur'un araya girmesi babam&#x;n sorusunu kaynat&#x;rken, "Eşeğe bak niye oynayamayay&#x;m şu tuşlara bas&#x;yorsunuz işte." araya girmesini bak&#x;şlar&#x;mla engellerken babam&#x; ekran&#x;n karş&#x;s&#x;na oturttum. Nas&#x;l kullanacağ&#x;n&#x; anlatt&#x;ğ&#x;mda beni dikkatle dinlemişti. O kadar ki Onur'un araya girmesine izin vermemişti. Basit bir oyunla al&#x;şmas&#x;n&#x; sağlad&#x;ğ&#x;mda, k&#x;sa sürede oyunu kavram&#x;şt&#x;. Onur'un ensesine bir tane geçirdiğinde "Gördün mü? Birde babam oynayamaz diyordun." Gülüp gülmemek aras&#x;nda gidip gelirken Onur yine yapm&#x;şt&#x; yapacağ&#x;n&#x;, "Bu oyunu oynamakta ne var baba. Acemi oyunu bu." Bana göz k&#x;rpt&#x;ğ&#x;nda kafam&#x; gülerek sallad&#x;m. Yanlar&#x;ndan kalk&#x;p arkalar&#x;ndaki koltuğa annemin yan&#x;na yerleştiğimde iki az&#x;l&#x; rakip yar&#x;şa başlad&#x;. Onur k&#x;vrak hareketlerle arabalar&#x; sollarken ayn&#x; şeyi babam için söyleyemeyecektim. Yar&#x;ş&#x;n sonunda Onur omuzundaki tozu babama doğru silip ekrandaki arabalar&#x; işaret ettiğinde gülmemek için kendimi zor tutuyordum. Onur oyunu tekrar başlatt&#x;ğ&#x;nda babamdaki h&#x;rs görülmeye değerdi doğrusu, az önce bize ettiği tüm sözleri unutmuştu. Elinden gelse kendini sollayan bütün arabalar&#x;n üstünden geçecekti. Onur bir önceki oyunda kendine yol açmak için yapt&#x;ğ&#x; hareketi babam önüne geçen tüm arabalarda kullanmaya başlad&#x;ğ&#x;nda daha fazla dayanamay&#x;p sesli şekilde gülmeye başlad&#x;m. Annemde az değildi az önce Onur'a söylediği sözleri şimdi babama söylüyordu. Tabi babam Onur gibi değildi. Her laf&#x;nda bir kat daha sinirlenip anneme k&#x;zarken annemin keyfine diyecek yoktu. Özellikle 'Yavaş kullan gitti milyarl&#x;k araba' deyip babama tak&#x;lmas&#x; adam&#x; çileden ç&#x;kar&#x;yordu. Yenilen pehlivan&#x;n güreşe doymad&#x;ğ&#x; gibi babamda bir türlü doymam&#x;şt&#x; yenilmeye. Onur bilerek yenildiğinde, yine ensesine tokat yemişti. Babam&#x;n bu işi bu kadar ciddiye alacağ&#x;n&#x; tahmin edememiştim Orhan abinin sesiyle babam Onur'a f&#x;rsat b&#x;rakmadan konsolu elinden al&#x;p Orhan abinin eline tutuşturdu. Bana sorarcas&#x;na bakt&#x;ğ&#x;nda oyunu işaret etmem yetmişti ne demek istediğimi anlamas&#x;na. Orhan abi s&#x;r&#x;tarak Onur'un saçlar&#x;n&#x; kar&#x;şt&#x;r&#x;p onun kalkt&#x;ğ&#x; yere kendisi otururken oyunu bilmiyormuş gibi davranmas&#x; oldukça ak&#x;ll&#x;ca olmuştu. Orhan abinin yenilmesi babam&#x;n her seferinde kazanmas&#x; adam&#x;n neşesini yerine getirmişti. Sonunda Orhan abi pes edince babam elindeki konsolu Onur'a uzat&#x;p yerinden kalm&#x;şt&#x;. "Amca Yusuf niye tutuklanm&#x;ş?"

"Gittiği mekânda olay ç&#x;karm&#x;ş." Orhan abinin tek kaş&#x; kalkarken, "Sinir krizimi geçirmiş?"

"Büyük ihtimalle tutukland&#x;ğ&#x;na göre, Eşek herif abisini aram&#x;ş ben dururken." Babam gazetesini al&#x;p yerine otururken bana bakan ikiliye tebessüm edip yerimden kalkt&#x;m. Neden gittiğini şimdi anlam&#x;şt&#x;m. Söz konusu kardeşiydi bende olsam bir saniye beklemezdim. Öyle bile olsa en az&#x;ndan gideceğimi haber verirdim. Annem akşama misafir geleceğini söylediğinde düşüncelerime ara verip haz&#x;rl&#x;klara yard&#x;m etmek için mutfağa girdim. Bir işin ucundan tutup haz&#x;rl&#x;klara yard&#x;m etmek iyi gelmişti. Haz&#x;rlan&#x;p aşağ&#x;ya indiğimde Annem misafir olarak Gamze ve ailesinin geleceğini söyledi. Onur'un abisi gibi homurtulu söylenmesi kaşlar&#x;m&#x;n çat&#x;lmas&#x;n&#x; sağlarken ne olduğunu sormama f&#x;rsat kalmadan misafirlerimiz gelmişti. Kap&#x;dan girer girmez anne k&#x;z beni baştan aşağ&#x;ya süzmüştü. Yüzümdeki gülümsemeyi silmeden küçümseyen bak&#x;şlar&#x;n&#x; görmemezlikten gelerek "Hoş geldiniz" deyip elimi uzatt&#x;m. Parmaklar&#x;n&#x;n ucu ile uzatt&#x;ğ&#x;m eli s&#x;k&#x;p içeri girdiklerinde yüzümdeki ifadeyi bozmadan diğerlerini de karş&#x;lad&#x;m. Gamze ve annesi hariç herkes oldukça samimiydi. Solana yerleşen misafirlerimiz babam ve annemle sohbet ederken yavaşça yerimden kalk&#x;p kurulan masada ilerledim. Eksik bir şey yoktu Dilan her şeyin haz&#x;r olduğunu söylediğin yanlar&#x;ndan ayr&#x;ld&#x;ğ&#x;m yavaşl&#x;kta odaya girdiğimde babama bakmam yetmişti. Yerinden kalk&#x;p misafirlerimizi masa davet ettiğinde annemde yavaşça yerinden kalk&#x;p yan&#x;ma gelmişti. Servis edilen çorba oldukça lezzetliydi. Gamze ve annesi için ayn&#x; şeyi söyleyemeyecektim ama bir kaş&#x;k al&#x;p tabağ&#x; geriye ittirdiklerinde bir süre bekleyip k&#x;zlara işaret ettim. Ana yemek içinde ayn&#x; şeyi yapt&#x;klar&#x;nda bu sefer hiçbir şey yapmay&#x;p yemeğimi yemeye devam ettim. Önlerine ne koyarsak koyal&#x;m beğenmeyeceklerdi. Kendilerini kraliçe sanmalar&#x; komiğe gitse de k&#x;zlar&#x; köleleri gibi kullanmalar&#x;na daha fazla sessiz kalamazd&#x;m. Tatl&#x;lar&#x; ikram etmelerini söyleyip hepsini mutfağa yollad&#x;ğ&#x;mda yüzüme de yalanc&#x; bir gülümseme yerleştirmeyi ihmal etmedim. Annem ve Onur b&#x;y&#x;k alt&#x; gülüyorlard&#x;. Çok şükür yemek fasl&#x; bitmişti, ikram edilen kahve Gamze ve annesi için yenilenirken erkeklerin konuşmas&#x; devam ediyordu. Gamze araya girene kadar bekar bir abisi olduğunu bilmiyordum. Evlenme s&#x;ras&#x;n&#x;n kendinde olduğunu söylediğinde tepkileri üzerine çekse de bunu gram umursamay&#x;p konuşmaya devam etti. Annesinin de Gamzeden kal&#x;r yan&#x; yoktu. Gamze bana laf sokmaya çal&#x;ş&#x;rken annesi de anneme laf çarpmaya çal&#x;ş&#x;yordu. Çal&#x;ş&#x;yordu diyorum çünkü annem benim gibi gülüp geçmiyordu. Her laf&#x;n&#x; kad&#x;n&#x; sinirlendirecek şekilde geri püskürtüp üstüne birde bizim duyacağ&#x;m&#x;z şekilde gülüyordu. Misafirlerimizi kap&#x;dan yolcu edip biz bize kald&#x;ğ&#x;m&#x;zda annemin yapt&#x;ğ&#x; taklitle bir tek ben değil evdeki herkes kahkahalara gömüldü. Kad&#x;n o kadar g&#x;c&#x;k olmuştu ki iki kolunu de elleri ile silkeleyip yüzünü buruşturmas&#x; Onur beyi harekete geçirmişti. Anne oğlu günün değerlendirmesini yaparlarken müsaade isteyip odama ilerledim. Girer girmez de Emre'nin o eşsiz kokusu ciğerlerime doldu. Yast&#x;ğ&#x;na s&#x;k&#x;ca sar&#x;l&#x;rken akl&#x;mda bir tek soru vard&#x;. Emre'ye olan aşk&#x;mla nas&#x;l baş edecektim? Bunun cevab&#x;n&#x; bulmam gerekiyordu. Bulduğum hiçbir cevap Emre'ye olan sevgimi gölgeleyemiyordu. Gözlerim yorgunlukla kapan&#x;rken yast&#x;ğa biraz daha sar&#x;l&#x;p kendimi uykunun kollar&#x;na b&#x;rakt&#x;m.

  Her insan&#x;n hayat&#x;nda bir dönüm noktas&#x; vard&#x;r derler. Annemim ölümüydü benim için bu dönüm noktas&#x;, annemi kaybettiğimi san&#x;rken asl&#x;nda babam&#x; kaybettim bu geçen beş y&#x;ll&#x;k sürede. Benim ailem annem ve babamdan ibaretti. Belki de bu yüzden annemim ölümü beni derinden sarst&#x;. &#x;lk iki seneyi bitkisel hayatta gibi yaşad&#x;m öldüğünü bir türlü kabul edemedim. Bitkisel hayattan kurtulmam&#x; yine annem sağlad&#x;. Tuttuğu günlük gitmem gereken yolda bana &#x;ş&#x;k oldu. Günlüğünde ne olursa olsun kendi düştüğü hataya düşmeyip beni okutacağ&#x;n&#x; yazm&#x;şt&#x;. Bu sözleri okuduğumda sanki silinen haf&#x;zam yerine geldi. Okula tekrar başlad&#x;ğ&#x;mda,  hayat&#x;mda nelerin değiştiğini de yavaş yavaş kavramaya başlad&#x;m. En basiti babamla olan ilişkim değişti bu süre içinde. Zaman geçtikçe ayn&#x; evi paylaşan iki yabanc&#x;ya dönüştük. Babama att&#x;ğ&#x;m her ad&#x;m onu benden beş ad&#x;m uzağa itti. Eskiden azda olsa beni görmeye sesimi duymaya tahammül ediyordu. Ama şimdi beni hiçbir şekilde görmek istemiyordu. Çok az kalm&#x;şt&#x; bu isteğinin gerçekleşmesine yak&#x;n zamanda s&#x;nav sonuçlar&#x; aç&#x;klanacakt&#x;. Ald&#x;ğ&#x;m puana göre tercih yap&#x;p hep okumak istediğim Çocuk gelişim bölümünü okumaya gidecektim. Okulum bittiğinde okuduğum şehirde annemin bana b&#x;rakt&#x;ğ&#x; mirasla ufak bir kreş aç&#x;p hayat&#x;ma kald&#x;ğ&#x;m yerden devam etmekti kafamdaki plan. Belki çok çok ileride babamla anneme verdiği söz yüzünden görüşebilirdim. Ne olursa olsun sözümü tutacakt&#x;m eğer ileride biri ile evlenemeye karar verirsem mutlaka bu kişiyi babamla tan&#x;şt&#x;r&#x;p onay&#x;n&#x; alacakt&#x;m. Çünkü anneme ölüm döşeğinde bir söz verdim. Ne olursa olsun babam&#x;n onay verdiği biri ile evlenecektim. Ayn&#x; konuda babamda anneme bir söz vermişti. Bizi birbirimize ince bir iple bağlayan ve istesek de kopartamad&#x;ğ&#x;m&#x;z tek bağ bu sözdü. Benimle evlenmek isteyenlerin aileleri babamla iletişime geçtiğinde benimle konuşmasa da verdiği tepkiler söylediği sözler benim tepkilerim ve sözlerimdi. Beni benden daha iyi tan&#x;yordu sadece bu konuda beni görmemezlikten gelmiyordu. Benimle iletişime geçmese de geçmiş şekilde davran&#x;yordu. Düşünceler ağr&#x;tm&#x;şt&#x; yine baş&#x;m&#x; kafam&#x; sağa sola sallay&#x;p saati kontrol etmek için yönümü kap&#x;n&#x;n üstündeki saatte çevirdiğimde kap&#x;n&#x;n arkas&#x;ndaki hareketlilik yerimden f&#x;rlat&#x;şt&#x; beni. Gecenin bu saatinde eve h&#x;rs&#x;z m&#x; girmişti yoksa.? Babam bu k&#x;sma gelmezdi. Kendimi korumak için elime alabileceğim bir eşya ararken babam&#x;n sesiyle olduğum yerde öylece donup kald&#x;m. Bedenim sanki felç oldu sesiyle. En son ne zaman benimle konuşmuştu? O kadar uzun bir zaman olmuştu ki neredeyse sesindeki tonlar&#x; unutacakt&#x;m. Donup kald&#x;ğ&#x;m yerden kap&#x;n&#x;n arkas&#x;ndaki karalt&#x;y&#x; izlerken konuşmas&#x;na verdiği derin nefes aras&#x;ndan sonra devam etti.

"Saat dokuzda haz&#x;r ol seninle bir yere gideceğiz."

Kalbim heyecandan kulaklar&#x;mda at&#x;yordu. Babam benimle y&#x;llar sonra iletişime geçti. Hem de eski günleri düşünüp hüzünlenirken. &#x;çimde yine bir umut filizlendi. Gideceğimi anlad&#x;ğ&#x; için mi benimle konuşmak istemişti.? Kafamdaki ağr&#x; düşüncelerin çoğalmas&#x;yla şiddetini art&#x;rm&#x;ş gözlerimin kararmas&#x;na sebep olmuştu. Geceyi yar&#x; uyur yar&#x; uyan&#x;k şekilde zar zor tamamlad&#x;m. Bir yan&#x;m korkarken diğer taraf&#x;m heyecandan yerinde duram&#x;yordu. Gözlerim saatte yatağ&#x;n üstünde oturmuş sürenin dolmas&#x;n&#x; bekliyordum. Saat tam dokuzda al&#x;p verdiğim nefesle odadan ç&#x;k&#x;p salona girdiğimde babam tam karş&#x;mdayd&#x;. Son gördüğüm günden bugüne çok şey değişmişti, yüzünde belirgin bir yorgunluk belirtisi vard&#x;. Gözlerimin içine bakmasa da gözlerinin feri sönmüştü. Tek kelime etmeden kap&#x; ağz&#x;nda bekleyen bedenimin yan&#x;na geldi. Umutla hala neyi bekliyordum ki? Yan&#x;mdan çekip gittiğinde içimde filizlenen o ufac&#x;k umut tanesi diğerlerinin yan&#x;na büyük bir h&#x;zla kat&#x;l&#x;p toprağ&#x;n alt&#x;nda yok olup gitti. Neden her seferinde kendime bunu yap&#x;yordum. Toprağ&#x;n alt&#x;nda yok olup gideceğini bile bile ekmekten, belki bir gün, gün yüzüne ç&#x;kacak demekten vazgeçemiyordum. D&#x;ş kap&#x;y&#x; açsa da hala kap&#x;n&#x;n d&#x;ş&#x;na ç&#x;kmam&#x;şt&#x;. Beni beklediğini biliyordum ama kendimi biraz olsun toparlamam gerekiyordu babamda bunun bilincindeydi bana bunun için zaman veriyordu. Ad&#x;m att&#x;ğ&#x;mda s&#x;rtt&#x; bana dönük olsa bile ad&#x;m&#x;mla kap&#x;n&#x;n kolunu b&#x;rak&#x;p oda d&#x;şar&#x;ya ç&#x;kmak için ilk ad&#x;m&#x;n&#x; att&#x;. Aram&#x;zda üç ad&#x;ml&#x;k mesafe ile o önde ben hemen arkas&#x;nda mahallenin sonuna kadar ilerledik. Köşeyi döneceğini düşünürken arabadan inen orta yaşlarda olan bir amca ile el s&#x;k&#x;ş&#x;p araban&#x;n arka kap&#x;s&#x;n&#x; tek kelime etmeden açm&#x;şt&#x;. Kap&#x;n&#x;n kapanmas&#x;yla gözlerim cama sabitlendi. Beynim uyuşuyordu ne zaman böyle düşünsem ç&#x;kmaza giriyordum en iyisi düşünmek desem de olmuyordu. Öksürük krizine giren babam ile telaşla yana kay&#x;p ön tarafta oturan bedenine korku dolu gözlerle bakarken amca sağ olsun arabay&#x; hemen durdurup elindeki suyu içmesi için uzatt&#x;. &#x;çtiği suyla çok şükür öksürüğü kesilmişti kendini de hemen toparlam&#x;şt&#x;. Korku ile atan kalbimin üstüne elimi bast&#x;rd&#x;ğ&#x;mda dikiz aynas&#x;ndan amca ile göz göze geldik. Minnetle gülümsediğimde ayn&#x; s&#x;cak gülümseme ile karş&#x;l&#x;k verip kafas&#x;n&#x; hafifçe sallad&#x;.