Güzel Olmak Benim Suçum Değil

Merhaba arkadaşlar. Size bir derdimi açmak istiyorum. Küçüklüğümden beri kendimi bildim bileli hep 'çirkin' damgası yedim. Kendi yaşıtım çocukların acımasız hallerinden hep nasibimi aldım. Hakkımda, yüzüme karşı 'sınıfın en çirkin kızı damgası'. En yakın bildiğim arkadaşım, karakolun önünden geçsen tipsizlikten on yil yersin, dedi. Yıllardır tanıdığımız bakkalın 20 küsür yaşındaki oğlu, daha o zaman yaşlarındaki bana, köpek senden korkmuş olmasın, dedi. Ve daha bir sürü şey.. İlk okulda, orta okulda, lisede, üniversitede bu hep böyleydi.

Eskiden çok esmer, çok zayıf, gözlüklü biriydim.. Artık gözlüğüm yok, kilo da almaya başlıyorum. Uzun süredir görüşmediğim ve karşılaştığım insanlar artık, çok değişmiş, güzelleşmiş diyor. Fakat bi kilo vermeyeyim yine aynı çirkin damgası. Şu an hala zayıf sayılırım. Sanki istediğim kiloya gelsem bu çirkin damgasından kurtulacağım Ama bi de ya kurtulamazsam?

İnsanın annesinin bile kendisine çirkin iması yapması ne kadar acıdır. Kilo al güzelleş, yemezsen çirkin kalırsın, başkalarının kızlar gül gibi, nasıl güzeller. Bazen bir bakışı oluyor, acıma, tiksinme, hayal kırıklığıyla dolu. Üniversitede bile, yanı başımda oturup da, her istediğinde yardım ettiğim arkadaş, teneffüs olunca başka sınıftan arkadaşı gelince uzaktan bakıp, gülüp, alay edebiliyor.

Hele zayıflıyorsam çok çirkinim Yanaklarım içine çöküyor, göz altlarım mosmor, burnum zaten büyük, çene sipsivri Vücut desen orta okul talebeleri gibi oluyor

Kilo alınca güzel kategorisine ucundan girebiliyorum.

Bazen de bakıyorum, benden çok daha zayıf kızlar ama yüzleri ne güzel Sonra tekrar bir ümitsizliğe kapılıyorum, ya kilo alsam da böyle çirkin kalırsam diye.
Erkek arkadaşımın bile beni sevdiğine inanmıyorum artık, insanın annesi bile çirkin derken, başka biri nasıl sever ki.

Diyeceksiniz ki, güzellik çirkinlik geçici şeyler, sağlığına şükret, ama her dışarı çıktığımda dalga geçecekler mi korkusu yaşıyorum. Sırf bu yüzden dışarı çıkmak bile istemiyorum

Genişletmek için tıkla

Atlas, aşağ&#x; indiğinde annesi ve k&#x;z kardeşini salonda otururlarken buldu.

Öfkeyle yanlar&#x;na yaklaş&#x;p, "Bak&#x;c&#x; nerde!!"diye bağ&#x;rd&#x;.

Onun bu tavr&#x;na sinirlenen Dilek Han&#x;m.
Ayağa kalkarak Atlas'&#x;n yan&#x;na geldi.

"Ne dedin sen. Bir daha söylesene" dedi.
Atlas, "O bak&#x;c&#x; nerde dedim anne "demeye kalmadan surat&#x;na gelen tokatla olduğu yerde kala kald&#x;.

" Sen kendini ne zannediyorsun Atlas Akcan?

O senin kar&#x;n anlad&#x;n m&#x;?
Anlaşmal&#x; bile  olsa.
Geçici bir süreliğine de olsa, o senin kar&#x;n.

Senin ona böyle davranmaya yada bağ&#x;rmaya hakk&#x;n yok.
Onurlu bir adam kar&#x;s&#x;n&#x; küçük düşürmeye rencide etmeye çal&#x;şmaz.
Ayr&#x;ca Nur, şuan yok.
Kendi evine gitti.
Ailesini görüp tekrar buraya gelecek Çağ&#x;n, için.

Ve sen o k&#x;za hakettiği gibi davranacaks&#x;n.
Yani adam gibi davranacaks&#x;n anlad&#x;n m&#x;?"

"Sen o k&#x;z için bana tokat m&#x; att&#x;n anne?
Senin oğlun benim. bilmiyorsan öğren.
O k&#x;z senin hiç bir şeyin değil"

"Benim oğlum olsayd&#x;n.
Kar&#x;na öyle cümleler kurmazd&#x;n sen.
Oğluna kendi çocuğu gibi bakan  ilgilenen k&#x;za kötü davranmak için sebep aramazd&#x;n"

"Şunu kabul et art&#x;k anne.
O k&#x;z benim kar&#x;m falan değil.
Sadece oğlumu al&#x;ncaya kadar bu evde kar&#x;m olarak kalacak.
Sonra da buradan gidecek."

"Sen bilirsin oğlum. O k&#x;zda sana hiç merakl&#x; değil inan bana.
Onun peşinde öyle gençler varki sana bakmaz bile.
Hemde kendi yaşlar&#x;nda."

"Sen ne demek istiyorsun anne?
Ben o k&#x;za göre yaşl&#x;y&#x;m öyle mi?
Bunu mu demek istiyorsun?"

"Ee görünen köy k&#x;lavuz istemez.
Sen yine de dikkatli ol.
En az&#x;ndan oğlunu al&#x;p, boşanana kadar k&#x;z&#x; elinden kapt&#x;rma.

Yoksa &#x;clal'den oğlunun almak için başka sahte  eş arars&#x;n kendine."

"&#x;nan bana  anne. O k&#x;z&#x;n ne yapt&#x;ğ&#x; kiminle ilgilendiği umurumda bile değil" diyerek geldiği gibi tekrar odas&#x;na  gitti.

Dilek Han&#x;m, oğlunun ard&#x;ndan bakarak,

"Tabi can&#x;m hiç umurunda değil.
Sen onu benim külah&#x;ma anlat"dedi.
Atlas, kendi odas&#x;na girdiğinde oğlunun hala uyuduğunu gördü.

Oğlunun yan&#x;na yatağa uzan&#x;p çocuğu aln&#x;ndan öptü.
Saçlar&#x;n&#x; okşarken bir taraftanda annesini söylediklerini düşünüyordu.

"O k&#x;z&#x; beğenenler varm&#x;ş ha?
Bak sen şu işe.
Beğenirler tabi ki oğlum.
Bu kadar güzel olmas&#x; onun suçu değil ki?
Bir gün bizi b&#x;rak&#x;p gidecekmiş.
Başka birini bulacakm&#x;ş Han&#x;m efendi. Hemde kendi yaş&#x;nda.
Babanneni duyan da benim yüz yaş&#x;nda olduğumu zanneder.
Ben kaç tane ergeni cebimden ç&#x;rart&#x;r&#x;m haberi yok.

Sen merak etme oğlum. Nur'u senden kimse alamaz.
Bizden kimse alamaz.
Oğlumun annesini başkas&#x;na kapt&#x;r&#x;m&#x;y&#x;m ben.

Kapt&#x;rmazs&#x;n tabi Atlas Akcan.
Bu kadar aptal olamazs&#x;n"dedi kendi kendine.

Atlas ve Nur'un nikah&#x;n&#x;n üzerinden bir ay geçmişti.
Nur, yine her gün rutin olarak işine devam ediyordu.

Onun hayat&#x;nda hiç bir değişiklik olmam&#x;şt&#x;.
Evlendiği günün sabah&#x; kendi evinden villaya döndüğünde Atlas'la yaşad&#x;ğ&#x; çok şiddetli tart&#x;şma sonucunda Atlas'&#x; villadan kovmuştu.

Atlas, bu ev benim desede, annesi ve babas&#x; Nur'dan taraf olduğu için Atlas villadan ayr&#x;lmak zorunda kalm&#x;şt&#x;.
Oğlunu her gün görmeye geliyordu ama içeri girmek istemediği için araban&#x;n içinde yar&#x;m saat hasret giderip geri oteline gidiyordu.