En Yakın Yıldız Kaç Km

Dünya ve yıldızlar arası kaç km?

Bir ışık yılı ise yaklaşık 9,5 trilyon kilometreye eşit. Eh bize en yakın yıldız Alpha Centauri 4,3 ışık yılı uzaklıkta olduğu için, onun aslında 41 trilyon kilometre uzakta olduğunu söyleyebiliriz.

Iki yıldız arasındaki mesafe ne kadardır?

Yıldızlararası uzaklıklar çok büyüktür. Güneş&#;ten Proksima Erboğa&#;ya olan uzaklık 40 trilyon kilometreye denk gelen 4,22 ışıkyılıdır. Bu mesafeyi yürümek yaklaşık 1 milyar yılınızı alırdı. En hızlı uzay sondalarımız bile bu mesafeyi 60 bin yılda aşabilirlerdi.

1 ışık yılı kaç yıla denk gelir?

1 Işık Yılı Kaç Km Eder? Astronomide en yaygın olarak kullanılan uzunluk birimi, ışığın bir senede (Dünya&#;nın Güneş&#;in çevresinde bir kez dönmesi sırasında geçen zaman olan gün 6 saat) aldığı yolun uzaklığını belirten “ışık yılı”dır. 1 ışık yılı takribi 9 trilyon kilometredir.

Iki yıldız arasındaki mesafe ne ile ölçülür?

Bir ışık yılı yaklaşık 9 trilyon kilometredir. Gökbilimcilerin tercih ettiği bir başka uzunluk birimi ise Star Wars hayranlarının aşina olabileceği “parsek”tir.

En uzak yıldızın ışığı bize kaç yıl sonra ulaşmaktadır?

&#;da Hubble Teleskopu GN-z11 olarak isimlendirilen gözlenen en uzak gökadayı gözledi. Bu gökada 13,4 milyar ışık yılı uzaklıktadır yani biz onun 13,4 milyar yıl önceki halini görüyoruz. Bu büyük patlamadan sadece milyon yıl sonra demek.

ışık yılı kaç yıl eder?

x60x60x24xx= km uzaklıkta. yani 1 katrilyon km ötede. peki bunu saatte km hızlı giden bir roket ile/gemi ile/uss enterprise ile/millennium falcon ile kaç saatte gideriz bakalım: saatte gideriz. peki kaç yıla tekabül eder: yıl.

7 sınıf ışık yılı ne demek?

Işık yılı, bir zaman değil, mesafe ölçüsüdür. Işığın “bir yılda” aldığı yolu; yani yaklaşık trilyon kilometrelik mesafeyi ifade eder. Yani gökbilimciler bir yıldız için &#;10 ışık yılı uzakta&#; diyorlarsa, yıldızın 95 trilyon kilometre ötede olduğunu kastederler.

Yaklaşık yüz yıl önce insanların Ay'ı keşif yolculuğu bir bilim kurgu filmine (A Trip to the Moon) konu olmuştu, ama bu hayal 67 yıl sonra gerçeğe dönüştü. Şimdi de yıldızlara yolculuk hayal gibi geliyor. Kim bilir, belki bir gün bu yolculuk da gerçekleşecek.

Dünya’ya en yakın yıldız Proxima Centauri bizden yaklaşık 4,2 ışık yılı ( km) uzakta. Işık yılı ile ifade edildiğinde mesafeler kısa gibi görünse de en hızlı uzay aracı ile (şu anki rekor, saatte yaklaşık km hıza ulaşan Juno uzay aracında) Proxima Centauri’ye gitmemiz yıldan fazla sürer.

Einstein’ın özel görelilik kuramına göre ışık hızının aşılamaması, yıldızlararası yolculuğun insan ömrünün sınırları içinde gerçekleşmesinin önündeki en büyük engel.

Üstesinden gelmemiz gereken tek sorun mesafeler değil. Seyahatimizin sorunsuz şekilde tamamlanması için uzay aracımızın Güneş Sistemi’nin dış sınırındaki yıldızlararası ortamla güneşküre arasındaki savaştan yara almadan çıkması ve yıldızlararası ortamdaki yüksek enerjili parçacıklar arasında zarar görmeden yoluna devam etmesi gerekiyor. 

Güneşküre adı verilen bölge aslında Güneş Sistemi’ni yıldızlararası ortamdan koruyor. Peki, yıldızlararası ortamı tehlikeli yapan ne? Yıldızlararası ortamda gaz, toz ve kozmik ışınlar bulunur. Işık hızına yakın hızlarla hareket eden bu yüksek enerjili parçacıklar hem uzay aracı hem de insanlar için hayli tehlikeli. Neyse ki, Güneş’teki çekirdek tepkimeleri sonucu oluşan ve Güneş Sistemi boyunca yayılan güneş rüzgârları, yıldızlararası ortamı Güneş Sistemi’nin dışına doğru iterek gaz, toz ve kozmik ışınların Güneş Sistemi’ne girişini engelleyebiliyor. Dünya’nın en uzağındaki, insan yapımı cihaz olan Voyager 1 uzay aracı yılının Ağustos ayında bu bölgeyi aşarak yıldızlararası ortama ulaştı. 

Peki, yıldızlararası seyahatin gerçekleşmesi için yeterli miktarda enerji nasıl sağlanabilir?

Modern uzay araçlarının çoğu uzayda kimyasal roket motorları sayesinde yol alıyor. Yakıtın oksijenle girdiği tepkime sonucu açığa çıkan gazın oluşturduğu itme kuvveti uzay araçlarının hareket etmesini sağlar. Fakat kimyasal roket motorlarının kullanıldığı uzay mekikleri saatte ancak km hıza ulaşabiliyordu.

Uzay araştırmalarının hız kazandığı son 50 yılda uzay araçlarında büyük değişiklikler oldu. Ancak kullanılan yakıt türleri ve teknolojiler değişse de roket motorlarındaki temel prensip aynı kaldı. Yıldızlara yolculukta olduğu gibi mesafeler çok büyüdüğü zaman farklı itki sistemlerinin geliştirilmesi gerekli.

Plazma ve İyon İtkili Motorlar

NASA

Plazma kullanılan itki sistemlerinde yakıt, elektrik enerjisi kullanılarak plazma haline getiriliyor. Maddenin hallerinden biri olan plazmada elektronlar atomlara bağlı değil. Maddenin bu hali serbest haldeki eksi yüklü elektronlardan ve artı yüklü iyonlardan oluşur. Elektrik alan uygulanarak hızlandırılan plazma, motordan dışarı atılırken uzay aracını hızlandırır. İyon itkili motorlarda ise iyon haline dönüştürülen yakıt elektrik alan boyunca hızlandırılır. Ancak bu sistemlerde uzay aracının en yüksek hıza ulaşması için motorun uzun süre çalışması gerekir. Bu motorlar uzay görevlerinde çok az yakıt kullanarak yıllarca çalışabilir. Örneğin NASA’nın NEXT projesinde geliştirilen iyon itkili motorlar sayesinde uzay araçları saatte km hıza ulaşabilecek. Kimyasal madde kullanılan roket motorları ile aynı miktarda itiş gücü üretebilmek için 10 kat fazla yakıt kullanılması gerekiyor. Ayrıca iyon itkili motorlarda iyonları hızlandırmak için gerekli olan elektrik enerjisi güneş panellerinden elde edilebiliyor.

Nükleer Roketler

NASA’nın en son roket motoru projesi olan NTREES’de geliştirilen nükleer roket motorlarında nükleer reaktör yardımıyla çok yüksek sıcaklıklara ısıtılan hidrojen, egzozdan çıkarken genleşiyor ve bir itiş gücü oluşturuyor. Bu motorlarda yakıt olarak kullanılan hidrojen, fırlatma sırasında oluşabilecek tehlikelerden korunması için çok düşük sıcaklıklarda tutuluyor. NTREES aslında bu yöntemin uygulandığı ilk proje değil. Özellikle yılları arasında üzerinde çalışılan farklı nükleer itki sistemleri ile yıldızlararası seyahati mümkün kılabilecek hızlara ulaşılması amaçlanıyordu. Ancak bu gerçekçi bir öngörü değildi. Ayrıca nükleer roketlerin kullanımı özellikle fırlatma sırasında güvenlikle ilgili büyük bir risk oluşturuyor.

Nükleer füzyon (çekirdek birleşmesi) tepkimelerinden yararlanılan roket motorları uzak uzay yolculuklarını mümkün kılabilir. Füzyon roketler üzerinde çalışan Washington Üniversitesi araştırmacıları, proje başarılı olursa Mars yolculuklarının süresinin günden 30 güne inebileceğini düşünüyor.

University of Washington

Antimadde Roketleri

Antimadde roketlerinde, bir araya getirilen madde ve antimaddeparçacıklarının birbirlerini yok etmesi sırasında açığa çıkan enerjiden yararlanılması planlanıyor. Bu, bilinen en yüksek enerji yoğunluğuna sahip tepkime türüdür. Aynı zamanda madde ve antimadde bir araya geldiğinde birbirlerini yok etme tepkimesi kendiliğinden gerçekleşen bir süreçtir. Yani antimadde roketlerinde bir reaktör sistemine ihtiyaç yoktur.

Şu anki bilgilerimize göre antimadde roketlerinde kullanılması düşünülen antiprotonu evrende doğal olarak çok miktarda bulmak mümkün değil. Bu parçacıklar büyük hızlandırıcılarda ışık hızına yakın hızlarla hareket eden parçacıkların çarpışması sonucu açığa çıkar. Üretilen antimadde parçacıklarının madde parçacıklarıyla bir araya gelip yok olmasının engellenebilmesi için elektromanyetik alan içinde hapsedilerek depolanması gerekir. Bütün bu zorlukların üstesinden gelinebilirse antimadde roketler sayesinde kimyasal roketlere göre milyar kat daha fazla enerji elde edilebilir.

Üstesinden gelmemiz gereken önemli sorunlardan biri de yıldızlararası seyahat için gerekli yakıt miktarının çok fazla olması. Çünkü uzay araçları fırlatılırken taşıyabilecekleri yakıt miktarı sınırlı. Bu nedenle yıldızlara yolculuk için belki de uzay aracının yakıt taşımasını gerektirmeyen sistemlere ihtiyaç var. Işık ışınlarını kullanan güneş yelkenlerinde, yelkenlerin genişliği yeterince büyük olursa uzay aracının hareket etmesini sağlayacak kadar enerji elde edilebileceği düşünülüyor.

Günümüzdeki teknolojiler ile yıldızlararası seyahatin gerçekleşmesinin bir hayal olduğu söylenebilir. Bu hayali gerçekleştirmek için şu an kullanılanlardan daha farklı teknolojilere ihtiyacımız var.

Kaynaklar:

funduszeue.info

funduszeue.info

alfa centauri, güneş'e ortalama uzaklığı yaklaşık ışık yılı olan en yakın yıldız sistemidir. 

sistemde birbirinin yörüngesini kullanarak karşılıklı olarak yay çizen iki adet yıldız bulunur; alfa centauri-a ve alfa centauri-b olarak adlandırılan iki yıldız arasındaki mesafe 40 astronomik birim (au) ile 9 au arasında değişiklik gösterir. bu, "güneş-plüton" arası ile "güneş-satürn" arasındaki uzaklıklara tekabül eder.

alfa centauri a, güneş'ten biraz daha büyük ve yaklaşık kat daha parlak sarı renkli bir yıldızdır.

alfa centauri b ise güneş'ten biraz daha küçük ve turuncu renk veren bir yıldızdır. verdiği turuncu renge göre bu yıldızın alfa centauri a'ya göre daha kısa ömürlü olacağını söyleyebiliriz.

sistemin en yaşlı yıldızı ise alfa centauri c isimli yıldızdır. bu yıldız, diğer iki yıldızın etrafında yaklaşık 1 milyon yılda bir tamamlanan oldukça geniş bir yörüngeye sahiptir. güneş'ten kat daha sönük bir parlaklığı mevcut olan bu yıldızın enerjisi tükenmek üzeredir ve diğer yıldızlara oranla ömrü daha erken bitecektir. cüce bir yapıya sahip olduğu için kardeşleri "a" ve "b" gibi alfa centauri c'nin de bir süpernovaya ve ardından bir kara delik'e neden olmayacağı tahmin edilmektedir.