Hayırsız Evlat Sözleri Kayra

Öne Çıkan

Bu parça 1 albümde yer alıyor

Skroplama istatistikleri

Güncel dinleme eğilimi

Bu parçayı çal

Harici Bağlantılar

• kayra'nın çıkartmış olduğu son singleı.
  
  dinlerken kendinizi uzun bir yolculuğa çıkmış gibi hissediyorsunuz. altyapı muazzam olmuş.

• kayra&#x;nın insanı çok uzaklara götürdüğü şarkı. nefis olmuş yine.

• (bkz: seafoodplus.info&#x;um/6jhwyhxeatqzjsm6frnlmg)
  
  sözlerini yazmamışız, büyük ayıp etmişim. c/p geliyor:
  
  en başından itibaren hayırsız evlat
  
  mutsuz aileler ve renkler aynı yerden
  birbirinden ayrı sinelerde aynı düşler
  yükselirken ufkumuzda kirli karlı günler
  parlıyor bi yerde son nefesler, en derinden
  sular bulandı hafızam yanıldı
  kimse görmeden çalındı ruhların bu bahtı
  sade bir törenle yumruklar bir an sıkıldı
  herkes orda kendi kavgasıyla baş başaydı
  ben ne yaptım? gördüklerime kandım
  paslı kafeslerle vicdanlar kuşattım yanıldım
  daraldıkça daraldım ve kendi başıma kaldım
  iğnelerle kazdığım kuyuyla karşılaştım
  ben yanılmasaydım elbet dönmeyecekti dünya
  inanacaktım öfkeler gezen bütün suratlara
  topraklar bir damla ter düşünce koktuğunda
  mutsuz aileler belirecek yanıbaşında
  
  deliksiz uykular ve şarkılarla kahrolanlar
  borcu harcı bitmeyen o bahtsız adamlar
  bir aile kavgasında ses çıkarmayan taraf
  en başından itibaren hayırsız evlat, hayırsız evlat
  gündüzün nasıldır beni bi karlı günde gel de burdan aldır
  çok güzel bir sofra kur ve sonra beni uyandır
  töhmetlerini kaldır beni olan bitenden arındır
  unuttur her şeyi, en başında kendini
  sanki doğmamış gibi o gizli hüznün hissi
  karşı arsa, cuma günleri, hepsi bitti
  kimse sormayacak ki neydi isminin baş harfi
  beni kafandan aniden çıkar bu eve girme
  naftalinli paltolarla bol keder var o evde
  bir kez olsun, bir kez olsun lafımı dinle
  bari n'olur öyle bakma, yüzünü gizle

• sanırım benim

• bundan iki sene öncesine kadar,
  bahçelievler&#x;de iki katlı şirin mi şirin bir evde oturuyordum. toplam dört dairesiyle, ankara&#x;nın son kalan bahçeli evlerinden..
  giriş katında oturan latife teyzenin haklı inadı olmasa, hayırsız evlatları çoktan peşkeş çekmişlerdi bu evi.
  daha onsekizindeyken büyük bir sevdayla tutulduğu arzuhalci abdullah efendiyle evlenmiş. aileler karşı çıkmış başta: iki çıplak bir hamama yakışır! demişler. sevdalılar inceden hastalanınca, razı gelmişler. kavuşunca güller açmış yanaklarında. sonra:bir arzuhalim var. demiş latife hanım sevdiceğine.
  bir evimiz olsun başımızı sokacak, bahçesinde koşuştursun yavrularımız. abdullah efendi borç harç küçük bir arsa satın almış. o günden sonra her bir dilekçesi, tuğla olmuş bu eve. omuz omuza verip, önce tek katlı bir ev inşa etmişler. daha evin ikinci katını tamamlayamadan, rahmetli olmuş abdullah efendi. yirmibeşinde dul kalmış latife hanım iki küçük çocuğuyla. lakin boyun eğmemiş kimseye. dikişten kazandığı parayla okutmuş evlatlarını. yılmamış, ileride torunlarım oturur diye, evin ikinci katını da kendi elleriyle örmüş. ellerini öptürmezdi. tutamadım kendimi bir gün: alınıyorum ama, neden öptürmüyorsun elini? dedim. kızardı pamuk yanakları: ellerim çarık gibidir benim kızım, yüzünü acıtır sonra dedi.
  velhasıl hiç şikayet etmemiş halinden.
  ta ki o malum güne kadar. iş dönüşümde, usulca kapıyı araladı, belli ki yolumu gözlemiş.
  köpüklü kahvem var, bir de söyleyeceklerim deyince girdim içeri.
  dantelli tereğin üstünde biblo gibi duran işlemeli bakır cezvesini çıkardı: az şekerli olmalı kahve, küp küp lafla eklemeli şekerini. cezve de önemlidir tabii, bu cezve rahmetli anamdan yadigar.
  kanaviçeli koltuklara buyur etti beni. sevdadan laf açtı: insan kendi eline dokunduğunda, ürkmez ya haniişte öyle dokunmalıdır sevdalın yüreğine..
  ama bakma sen, nakış gibi işler o dokunuş, kimselerin gücü yetmez erişmeye..
  gülümserken kehribar gözleri doluverdi:
  abdullah efendi artık rüyalarıma uğramıyor veya ben uyanınca hatırlamıyorum. yapmazdı hiç böyle, vardır elbet bir bildiğişu bahçedeki kedilerim olmasa, teneffüse değer başka bir meşgalem yok. akranlarım toprak oldu. çocuklar ara sıra nefesimi yokluyor. küçük gelin arar sorar bazen. o da dertli, abi kardeş vergi kaçırıyorlarmış. garibanın elinden evlini alıp, göğü tırmalayan apartmanlar yapıyorlarmış. yüreğim sancıyor lakin yaşlılıktan değil, öğütlerim yetmemiş besbelli. yine de canları sağ olsun, beddua etmeye varmaz dilim.
  bir süre konuşmadı, öylece yüzüme baktı. gözlerim doldu gözlerinde. indirdi iplik kaşlarını ellerine. incecik parmakları arasından benzi solmuş zarfı bana uzattı:
  al bu nameyi, ama iyi sakla. abdullah efendi beni çağırdığında, şu hayırsız evlatlarıma verirsin. ne de olsa ev hatrına buraya uğrayacaklardır.
  itiraz etsem de, mektubu tutuşturdu elime. akabinde, evladına sarılan bir anne gibi sarıldı bana.
  o gün ilk kez, yarı mahcup ellerini öptürdü.
  üç hafta geçmeden, latife teyze fenalaştı.
  ambulans çağırdık mahalleliyle. aynı günün akşamı ölüm haberi geldi.
  ertesi gün oğulları apartmanda keşif yaparcasına dolandılar. üç kiracıdan biriydim. kapıya gelip evi en kısa zamanda boşaltmamız gerektiğini söylediler.
  tamam derken, emaneti şaşkın oğullara uzattım. daha bakışlarını indirmeden, kapıyı yüzlerine kapattım.
  çok geçmeden de başka bir semte taşındım. mektupta yazanları hep merak ettim.
  geçenlerde yolumu düşürdüm eski mahalleme. apartmana yaklaştığımda gözlerime inanamadım. bina yenilenmiş, kapı girişine resmi yazıyla kocaman bir levha konumlandırılmıştı: vergi dairesi! güvenlik kulübesinin dibinde hasır bir sekmende oturan kişinin doğrularak bana yaklaştığını fark ettim. apartman görevlimiz hilmi beydi beni selamlayan. burada hizmetine memur gibi devam ettiğini müjdeledi. sonra bir dakika beklememi rica ederek yanımdan uzaklaştı. o arada apartmanın yan bahçesinde inşa edilmiş küçük bir kedi evi gördüm. latife teyzenin kedileri yavrulamıştı.
  hilmi bey elinde küçük bir bohçayla geri döndü. bu sizin dedi. latife hanım&#x;danevini tahliye ederken, çöpe atmamı söyledikleri sandığın gözünden çıktı. bohçada isminiz işliydi, görünce sakladım. soyadınızın son harfi işlenmemiş ama
  yüreğim titredi. çözdüğüm bohçanın düğümü, boğazıma yerleşti adeta: latife teyzenin işlemeli cezvesi ellerimde, kehribar gözleri gözlerimde, oradan uzaklaştım.

• bilgisayardaki arka planda açık, ram ve megabayt yiyen program gibi evlat. atsan atılmaz, satsan satılmaz; beddua edersin tutuvereceği gelir.
  
  (bkz: hayırsız evlatlar)

• (bkz: bad subject)

• (bkz: deveye diken insana siken yaranır)

• "bu kadar da içten okunmaz be abi." dedirten, kayra'nın en iyi parçalarından birisidir benim gözümde. beati yapan arkadaş da çok başarılı bir iş çıkarmış ortaya. ayrıca tebrik etmek lazım. şarkının vuruculuğu biraz da oradan geliyor.

• eğer bana hayırsız evladın tanımını yap deseler
  ailesinin başına musibetler gelmesine sebep olan evlat derim.
  bakın iş bulamıyor, para kazanamıyor olabilirsiniz ama insanların huzurlarını, uykularını kaçıracak yanlışları defalarca yapıyorsanız hayırsız bir evlatsınız demektir. hayat zaten zor bir de kötü yollara sapıp nasıl ailenizi zor durumda bırakırsınız anlamıyorum.

ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.