Mermanat Geride Kalan

     Karadeniz’in cennet gibi bir köyü Mermanat, Rize’de bulunuyor. Sömestr tatilinde TRT Belgesel’de yayımlandı. Aslında ’de çekilmiş bu ödüllü belgesel. Mermanat köyünün nasıl bir yer olduğunu ve insanların oralarda ne gibi koşullarda yaşadığını anlatıyor. Bu köy o kadar göç vermiş ki, şu an sadece birkaç kişi yaşıyor orada. Ben bu yazımda da, oradaki çocuklara değinmek istiyorum.

      Hepimiz duyuyoruz okula karlara bata çıkan giren çocukları, ama onların yaşam şekillerini görmek beni derinden etkiledi. O kadar saf ve nazikler ki, onları izlerken gözlerim yaşardı.

    Bütün öğrenciler bu pandemi döneminde canlı derslerden eğitim görüyor ve çoğu buna bile üşeniyor. Derslere girmek yerine video oyunları oynayıp televizyon izliyor çoğu öğrenci. Bunun suçlusu da eğitim sistemi bence. İlk olarak öğrencilere küçük yaştan itibaren, eğitimin neden önemli olduğunu, büyüdüğümüzde bu tembelliğin bizi nasıl etkileyeceğini anlatmalılar. Bir de okul düzenini acilen değiştirmeliler. Öğrencilere okulun “eziyet” gibi gelmesinin asıl sebebi sabahın köründe kalkıp bomboş yollarda ve sanki fabrikaya çalışmaya gider gibi formalar giyip okula gitmeleri. Ama konumuz bu değil. Asıl konumuz “eğitimde herkes eşit” denilmesine rağmen bazı çocukların daha o formayı bile karşılayamaması.

    Eğer eğitimde fırsat eşitliği varsa, neden köylerde de çocuklar şehirdeki gibi servislerle değil de, sulardan, ırmaklardan bata çıka gidiyorlar? Eğitimde fırsat eşitliği olsaydı ilk olarak özel okullar farklı devlet okulları farklı kitaplardan konu işlemezlerdi. Mermanat’ın bu çocukları da sırf servislerine ulaşabilmek için o buz gibi sulardan, ormanların içinden geçiyorlar; biz daha kalkıp canlı derse bile girmeye üşenirken.  Bu da bana kendi davranışlarımı düşündürdü.

  Belgeselde Damla on iki yaşındaydı, yani aramızda sadece bir yaş vardı ama o, bana göre çok fedakâr, sevgi dolu, kibar bir kızdı. Kardeşini üzmemek için istemese bile onunla oyunlar oynaması da çok sevimli geldi bana. Özellikle belgeselin sonunda, Nokta nine ile kalmak istemesi beni en çok duygulandıran yer oldu.

 Belki biz, fırsatımız olduğu için tembelleşiyoruzdur diye düşündürdü bana bu belgesel. Ama onların öyle bir şansı yok. Bu yüzden çalışmak zorundalar. Çünkü çalışmazlarsa, bu zor yaşam tarzlarından kurtulma şansları kalmıyor.

Ceren Çetin hakkında

11 Yaşında. İstanbul&#;da yaşıyor.

Not: Belgeseli izlemek için tıklayın.